ระหว่างที่ดูซีรีส์ก็พยายามสร้างแรงบันดาลใจ ปลุกปั่นความฮึกเหิมจากการดวลเทนนิสอันเร่าร้อน จนทำให้ผมอยากเล่นหมากล้อม และเขียนบทความชิ้นนี้ขึ้นมา

แล้วเทนนิสมันเกี่ยวกับหมากล้อมยังไงล่ะ?

ด้วยความที่เป็นกีฬา มีการฝึกซ้อม การเผชิญปัญหา ติดอยู่กับกำแพงที่มองไม่เห็น มันเลยเป็นตัวจุดประกายที่ดีที่ทำให้ผมย้อนกลับมามองการเล่นหมากล้อมของตัวเอง มีอยู่ตอนนึงในเรื่อง ที่ตัวเองสับสนกับการตามหาสไตล์การเล่นของตัวเอง ว่าเขาควรจะไปทางไหน ผมก็ได้ฟังประโยคที่ยอดเยี่ยมที่ผมคิดว่ามันซิมเปิ้ลมากๆ นั่นก็คือ (อาจจะไม่เป๊ะ แต่ประมาณนี้ครับ)

“อย่าไปคิดอะไรมาก การเล่นเทนนิสมันก็แค่หวดลูกที่อีกฝ่ายตีมาให้แรงกว่าเดิมเท่านั้นเอง”

แค่นั้นเลยครับ มันง่ายดายขนาดนั้นเลย หมากล้อมก็เช่นกัน มันก็คือการเดินหมากสลับกันไปมาของคนสองคน หน้าที่ของเราคือตอบโต้หมากที่คู่ต่อสู้เดินมาให้ได้ผลดีกว่าหมากของเขา แค่นั้นเลยจริงๆ

ระหว่างแข่งหรือเล่น ผมมักมีความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามาในหัว บ้างเป็นสิ่งที่อยู่บนกระดาน แต่ส่วนมากมักไม่ใช่ สิ่งที่แทรกเข้ามาในหัวของผมมักเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยเกี่ยวกับหมากบนกระดานเท่าไหร่ มันเป็นความกังวล ความกลัว ความไม่มั่นใจ กลัวแพ้ เผลอไผล เลินเล่อ ฯลฯ และแพ้ในที่สุด

เอาง่ายๆ คือผมทำให้หมากล้อมมันใหญ่เกินตัวเกินไปน่ะครับ ในความเป็นจริงมันก็แค่เดินหมากตอบรับหรือหาหมากที่ดี ที่ควร แล้ววางลงไปบนกระดานเท่านั้นพอ

โอกาสแพ้ชนะของทั้งสองฝ่ายเท่ากันอยู่แล้ว แค่เดินไป ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด คิดและเดินหมาก เชื่อในหมากของตัวเองอย่างไม่ลังเลสงสัย แพ้ก็กลับมาทบทวนใหม่ ชนะก็พยายามไป

เราเล่นหมากล้อมเพราะมันสนุก สนุกที่ได้เดินหมากกับคนอื่น สนุกที่ได้คิดและโต้ตอบ สนุกที่ได้คุยกันผ่านหมากที่วางลงไป มันก็แค่นั้น

แค่นั้นเองจริงๆ

ขอบคุณภาพประกอบจาก https://www.crazy-sensei.com/

ที่มา Thai Go Alumni – TGA