แบงค์โกะ 1 K >>> 1 D คำว่าพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะเคยเห็น รู้จัก หรือเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กกับคนๆ นี้ แบงค์โกะ – อนุชา ฉายกระจ่าง ชายหนุ่มที่ชื่นชอบหมากล้อม ถึงขนาดใช้คำว่าโกะต่อท้ายชื่อตัวเองกันไปเลย แบงค์เป็นอีกคนหนึ่งที่เราคอยเอาใจช่วย เป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ กับการปีนกำแพง 1 ดั้ง วันนี้ชื่อของแบงค์อยู่ในทำเนียบดั้งไทยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เรามาพูดคุยและติดตามเส้นทางหมากล้อมของแบงค์กันดีกว่า

.

แบงค์เล่าว่ารู้จักหมากล้อมจากการ์ตูน ‘ฮิคารุ เซียนโกะ’ ตั้งแต่ตอนอยู่ ป. 5 แต่ยังไม่ได้เริ่มเล่น จนมาเจอกับหนังสือ “โกะ อัจฉริยะเกมแห่งพิภพ” ในห้องสมุดโรงเรียน จุดเริ่มต้นการเล่นหมากล้อมของแบงค์เริ่มที่ตรงนั้น “เล่นจนมาเจอเจอเพื่อนจากเว็บบอร์ดสมาคมโกะ ก็แบกกระดานไปเล่นในระยอง ตอนนั้นฝีมือน่าจะไม่ถึง 8 คิว จนมาเจอครูนัท (ไพโรจน์ กิติกรเศรษฐ์) ครูนัทสอนจนขึ้นประมาณ 4 คิว ครูนัทก็เริ่มพาไปแข่งครับ” — นับจากวันนั้นแบงค์จับหมากและอยู่กับหมากล้อมมา 10 ปีแล้ว

.

งานแข่งครั้งแรกของแบงค์เริ่มที่งาน standard rating and friendship game ที่เดอะมอลบางกะปิ แบงค์บอกเล่าประสบการณ์ด้วยเสียงหัวเราะ “แข่งครั้งด้วยความมั่นใจว่าชนะรวดแน่นอน หรืออย่างน้อยต้องชนะเกินครึ่ง เพราะตอนนั้นคิดว่าเป็นไฮคิวแข็งๆ แล้ว แต่จริงๆ คือโลว์คิวกากๆ ผลคือแพ้รวด (หัวเราะ) ตอนนั้นรู้เลยว่ากำแพงยังห่างมากกกก ยังต้องฝึกอีกเยอะเลย”

.

หลังจากการแข่งขันครั้งแรก แบงค์ก็สะสมฝีมือมาเรื่อยๆ จนได้รางวัลแรกคือเหรียญทองแดงกีฬาเยาวชนแห่งชาติที่ภูเก็ตเมื่อปี2555 ด้วยความเชื่อมั่นว่าตอนนั้นฝีมือของตัวเองคงถึงดั้งแล้ว เลยลองสอบดู ปรากฏว่าแพ้อย่างหมดรูป

.

แบงค์ยังคงเล่นหมากล้อมต่อไป แต่ก็มีเหตุให้เลิกเล่นไปช่วงหนึ่ง ไม่ได้ทำโจทย์ ไม่ได้หยิบเม็ดหมาก ไม่ได้อ่านหนังสือเลย เนื่องจากความเครียดจากหลายๆ เรื่อง หยุดไปประมาณ 3 เดือน หลังจากนั้นก็กลับมาอ่านหนังสือ ทำโจทย์อยู่ตลอด เหตุผลที่แบงค์ยังคงเล่นหมากล้อม และตั้งใจจะเล่นไปตลอดชีวิตก็เพราะว่า “คนในวงการหมากล้อม เพื่อนในชีวิตผมเกิน 60% เป็นเพื่อนที่ได้จากวงการหมากล้อม ผมตั้งใจเสมอๆว่า ทุกครั้งที่ไปงานหมากล้อมต้องได้เพื่อนใหม่ รู้จักคนใหม่ๆ ซึ่งผมทำได้ตามที่ตั้งใจทุกครั้ง และผมเชื่อว่าหมากล้อมจะดึงดูดคนดีๆเข้ามาให้ผมรู้จัก ซึ่งผมสัมผัสได้จริงๆว่าคนที่เล่นหมากล้อมจะมีจิตใจดี อาจารย์ท่านหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า คนที่มาเล่นหมากล้อมคือคนที่มีวาสนาต่อกัน ผมเชื่ออย่างนั้นนะครับ”

.

หลังจากการสอบดั้งครั้งแรกเมื่อปี 2555 จนมาสอบผ่านและขึ้นได้สำเร็จตอนปี 2562 แบงค์วิเคราะห์ตัวเองถึงเหตุผลที่ตนเองไม่สามารถก้าวข้ามกำแพง 1 ดั้งไปก็คือเรื่องของสภาพจิตใจ บางกระดานที่สอบผมจะกลัวมาก เลยไม่กล้าบุก ไม่กล้าโจมตี แต่บางกระดานพอมั่นใจมากๆ กลายเป็นบุกทะลุทะลวง แล้วประมาท ตายเอง วิธีแก้คือต้องประเมินสถานการณ์ ดูกลุ่มอ่อนแอ นับแต้ม จะทำให้รู้ว่าจังหวะไหนควรทำอะไร กระดานที่ใกล้ๆ ผ่าน ผมสัมผัสได้ว่าผมกลัวน้อยลง แต่ก็ไม่ประมาท”

.

และชื่อที่ขึ้นมาในทำเนียบดั้งในตอนนี้ คงเป็นหลักฐานที่บ่งบอกว่าเขาได้ก้าวข้ามกำแพงนั้นมาได้อย่างสวยงามแล้ว

.

แม้การขึ้นดั้งจะเป็นเป้าหมาย แต่ไม่ใช่จุดหมาย (ขอดัดแปลงคำพูดของตัวละคร อิสึมิ จากฮิคารุมาหน่อยก็แล้วกัน) แบงค์เล่าถึงความฝันในอนาคตให้ฟังอย่างน่าสนใจ มีการวางแผนฝึกฝีมือเพิ่มเติมเพื่อกลับมาสอน เผยแพร่และสนับสนุนหมากล้อม และในอนาคตจะมีชมรมหมากล้อมที่ประเทศลาวด้วย ก็จะไปช่วยเช่นกัน”

.

ตอนนี้แบงค์สามารถเปลี่ยนจากแบงค์โกะ 1 K เป็นแบงค์โกะ 1 D ได้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว คำว่าพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งไว้ เนื้อเพลงของวง BNK 48 กล่าวไว้อย่างนั้น ซึ่งแบงค์เองเป็นตัวแทนของเพลงนี้ได้เป็นอย่างดี เขาสามารถพิสูจน์ตนเองบนเส้นทางนี้ได้อย่างสวยงาม แม้จะผ่านอุปสรรคแค่ไหน แต่ถ้าหากเราตั้งใจ ยังไงวันของเราก็ต้องมาถึงอย่างแน่นอน

.

ก่อนจะจากกัน แบงค์ฝากถึงคนที่ยังติดอยู่ที่กำแพง 1 ดั้งเอาไว้ว่า “ทุกอย่างมีเวลาของมัน ทุกย่างก้าวคือจุดหมาย ถ้าไม่หยุดเดิน ก็จะใกล้จุดหมายเจ้าเรื่อยๆและสำเร็จในที่สุด สู้ๆครับ :)”

ที่มา Thai Go Alumni – TGA